ႏိုင္ငံေရးဒီေရေၿပာင္းလဲမွုအဟုန္ကို
ၿမန္မာတို့မ်က္ၿမင္ေတြ့ၾကံဳခံစားေနရခ်ိန္တြင္၊ ဥပေဒၿပဳက႑ဟုေခၚေသာ စည္း၀ိုင္းၾကီးအတြင္းခ်င္းနင္း၀င္ေရာက္လာေသာ
ပူပူေႏြးေႏြးေရြးေကာက္ခံအမတ္မင္းတို့ေနၿပည္ေတာ္လႊတ္ ေတာ္ၾကီးအား (ႏိုင္ငံ့စီးပြားေရးခ်ြတ္ၿခံဳက်သည္ႏွင့္မလိုက္ေအာင္ခန္းနားထည္၀ါေနမွုကို)
က်ီးကန္းေတာင္း ေမွာက္ မယံုႏိုင္ဘြယ္ၾကည့္ေနၾကခ်ိန္ဟုဆိုရမည္။ အတိုက္အခံပါတီဘ၀မွေန့ခ်င္းညခ်င္း၊
အႏိုင္ရလူမ်ားစုပါ တီအၿဖစ္ “ပင္နီလႊမ္းေသာ”
အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ့ခ်ဳပ္ကလႊတ္ေတာ္ကုလားထိုင္မ်ားတြင္အက်ေနရာယူေန ၾကၿပီၿဖစ္သည္။
၀က္၀က္ကြဲအရွံုးႏွင့္ရင္ဆိုင္ရေသာစစ္တပ္တၿဖစ္လဲ ၿပည္ခိုင္ၿဖိဳးပါတီၾကီးမွအမတ္မင္းတို့
တိတ္ ဆိပ္ၿငိမ္သက္စြာၿဖင့္လႊတ္ေတာ္ကုလားထိုင္မ်ားကိုေက်ာခိုင္းၾကရခ်ိန္လည္းၿဖစ္သည္။
ထိုကုလားထိုင္မ်ား ႏွင့္အ တူ၊ မိမိအာဏာစည္းစိမ္ခံစားခြင့္မ်ားအားလံုးတို့ကိုလည္းလက္မလႊတ္ခ်င္ဘဲလက္လႊတ္ၾကရေသာခံစားခ်က္
ကား၊ အာဏာစြန့္အမတ္ေဟာင္းတို့အတြက္ၾကီးစြာေသာအိပ္မက္ဆိုးၾကီးမ်ားပင္ၿဖစ္ပါသည္။
လြတ္လပ္ေရးရၿပီး၊
ေခတ္အဆက္ဆက္တို့တြင္က်င္လည္ၾကကုန္ေသာ ဖဆပလအစိုးရအဖြဲ့၊ ၿပည္ေထာင္စု (ပထစ) အစိုးရအဖြဲ့၊
ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီ၊ လမ္းစဥ္ပါတီ (မဆလ)၊ ႏိုင္ငံေတာ္ၿငိမ္၀ပ္ပိၿပားမွုတည္ေဆာက္ ေရးအဖြဲ့
(န၀တ) ႏွင့္ ယင္းေနာက္ ႏိုင္ငံေတာ္ေအးခ်မ္းသာယာေရးႏွင့္ဖြံ့ၿဖိဳးေရးေကာင္စီ (နအဖ) အစိုးရ
အဖြဲ့၀င္တို့ အခြင့္ထူးခံစားရမွုသည္၊ တေခတ္ထက္တေခတ္ပို၍တို့ၿပီးသာၾကီးထြားခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံႏွင့္အမ်ားၿပည္
သူကားကုန္းေကာက္စရာမရွိေအာင္ဆင္းရဲတြင္းနက္ၿပီးရင္းနက္ရင္းၿဖစ္ခဲ့သည္။ အစိုးရအဖြဲ့၀င္မ်ားႏွင့္နီးစပ္
ေသာအသိုင္းအ၀ိုင္းတို့၏ခ်မ္းသာၾကြယ္၀မွုကိုတိုင္းတာၿပရန္ပင္လြန္စြာခဲယဥ္းေသာအခ်ိန္သို့ေရာက္မွန္းမသိ
ေရာက္ေနသည္။ “မဆလ”ေခတ္မွစတင္၍ေနာက္ပိုင္းေခတ္မ်ားတြင္ အစိုးရပိုင္းသာမကလႊတ္ေတာ္ကိုယ္စား
လွယ္မ်ားပါ အိမ္ခန္း၊ ေၿမယာႏွင့္အၿခားအခြင့္ထူးမ်ားခံစားခြင့္ရလာၾကေသာအခါ၊ အမ်ားၿပည္သူ၏မ်က္စိထဲ
တြင္၊ ဤအခြင့္ထူးမ်ားသည္ မိမိရာထူးဌာနႏၱရအရအလိုအေလ်ာက္ရခြင့္ရွိေသာရပိုင္ခြင့္မ်ားဟုထင္ၿမင္ယူဆ
လာၾကသည္။ ရာထူးႏွင့္အဆိုပါအခြင့္အေရးမ်ားသည္ခြဲၿခား၍မရေသာဒြန္တြဲေနေသာကိစၥရပ္မ်ားဟုယူဆ
လာ ၾကသည္။ ဤအခြင့္ထူးမ်ား၏အရင္းအၿမစ္သည္ “ကုလားထိုင္”ဟုယံုမွတ္မွားၾကသည္။ ရာထူးဟူေသာ
ကုလား ထိုင္ကိုၿမင္တိုင္း ထိုကုလားထိုင္ကိုနည္းမ်ိဳးစံုႏွင့္ရေအာင္ယူၿပီး၊ အေသဆုပ္ကိုင္လိုေသာစိတ္ဓါတ္သည္၊
အမ်ား ၿပည္သူတို့စိတ္တြင္သံမွိုႏွက္သည့္သဖြယ္စြဲေနေပၿပီ။ ေခတ္စနစ္ႏွင့္အစိုးရသာေၿပာင္းလ်င္ေၿပာင္းမည္၊
ဤအ ၿဖစ္ေတြကတက္လာသမွ်အစိုးရႏွင့္အတူတြဲကပ္ပါလာသည္။ အစိုးရသစ္တက္ၿပီး၊ အလြန္ဆံုးၾကာလ်င္
ေၿခာက္လမွတစ္ႏွစ္ေပါ့။ “ဒီပုတ္ထဲမွဒီပဲေတြပါဘဲ” ဟူေသာစကားသည္ရိုးေသာ္လည္းမဆန္းေတာ့ေသာ၊
ဆိုရိုးစကားၿဖစ္မွန္းမသိၿဖစ္ေနေပၿပီ။
စာေရးသူတို့ေကာင္းစြာမမွီလိုက္ေသာ္လည္း၊
ၾကားဖူးရေသာ ဖဆပလအစိုးရရာထူးစြန့္ရခ်ိန္(၁၉၅၈)ႏွင့္ (၁၉၆၂) တို့တြင္၊ လူထု၏ေန့စဥ္ေၿဗာင္ေ၀ဖန္မွုကိုမၾကားခ်င္ဆံုးခံစားခဲ့ရေသာ
ဖဆပလ အစိုးရအဖြဲ့၀င္တို့၊ စိတ္ဓါတ္က်ဆင္း၍၊ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္ႏွင့္အေၿခမဲ့ၾကသူ၊ ေသဆံုးၾကသူ၊
ဘ၀ပ်က္ၾကသူေတြကိုေတြ့ဖူးၾကံဳဖူး ခဲ့ရသည္။ မရွိခဲ့ေသာအာဏာကိုတမ္းတၾကသည္။ အခြင့္ထူးမ်ားသိသိသာသာမရခဲ့ရေသာ
ကုလားထိုင္ကို အိပ္မက္ၿမင္မက္ၾကသည္။ အာဏာရာထူးမဲ့ႏွင့္ေခၚေၿပာသူမဲ့ၿပီး၊ ေနာက္လိုက္မရွိေသာသုညဘ၀၏ေလာဂဓံကို
ခါးစီးခံၾကရသည္။ ယခင္ကရႊမ္းရႊမ္းေ၀ေအာင္စကားေၿပာႏိုင္ေသာဘ၀မွ၊ လူၾကားသူၾကားထဲမ၀င္၀ံ့ေသာ၊
မၿဖစ္ မေန၀င္ခဲ့ရလ်င္လည္း၊ ကိုယ္ကိုယ္ကိုခ်ိဳးႏွိမ္ေအာက္ၾကိဳ့လ်က္ယခင္ႏွင့္မတူအမူယာမ်ားသိသိသာသာၾကီး
ေၿပာင္းလဲၾကရကုန္၏။ ထိုထက္ဆိုးေသာေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီႏွင့္ မဆလပါတီေခတ္တြင္မူ၊ ရာထူးရွိတံုးအခြင့္
အေရးကိုကုန္းၾကံဳးယူၾကေလကုန္၏။ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္ရွိပါတီယူနစ္အမည္ခံၿမိဳ့နယ္အဖြဲ့အစည္း၀င္ၿဖစ္လ်င္
ပင္အခြင့္ေရးတို့ကား၀င္လာမစဲပင္။ တနယ္ထဲရွိတပ္ရင္းတပ္ဖြဲ့မ်ားကပင္မနာလို၀န္တိုၿဖစ္ေလာက္ေအာင္ပင္။
(၁၉၈၈)အေထြေထြအေရးအခင္းၿဖင့္ႏိုင္ငံအာဏာကိုထိမ္းသိမ္းရယူၿပီးေနာက္တက္လာေသာ စစ္အစိုးရေခတ္
ကား အဆိုးဆံုးအက်င့္ပ်က္ခ်စားေသာေခတ္သို့ေရာက္သြားသည္ ဟုဆိုရမည္။ ယခင္ မဆလေခတ္အစိုးရ
ကပင္ဆလံတိုက္ရေလာက္ေအာင္ဆိုးရြားလွသည္မွာ ယေန့အထိပင္။ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ့မွူးၿဖစ္လ်င္ပင္၊
အိမ္ယာ၊ ေၿမ၊ စီးပြားေရးႏွင့္လုပ္ပိုင္ခြင့္တို့သည္ အရွိန္အဟုန္ႏွင့္ခ်င္းနင္း၀င္ေရာက္လာသည္။
တိုင္းမွူး(၂)ႏွစ္ေလာက္ လုပ္ခြင့္ရလိုက္ခ်င္ပါရဲ့ဟုစိတ္ကူးယဥ္ၾကေလေသာစစိဗိုလ္ေတြမနည္းေတာ့။
ကိုယ္ကမေတာင္းရဘဲ၊ အလုအ ယက္အိမ္တိုင္ရာေရာက္လာေပး ၾကသူေတြကတားမရေအာင္ဒုႏွင့္ေဒးပင္။
ေပးကမ္းၾကသူေတြက မိမိတို့ေပး ကမ္းသည္ကိုလက္ခံရယူၾကအတြက္၀မ္းသာလံုးဆို့ၾကရေသာေခတ္ဟုဆိုလ်င္လြန္အံ့မထင္္။
အမ်ားေရွ့တြင္ အဂတိတရားကို ေရလဲႏွင့္ေၿပာဆိုေနခ်ိန္တြင္ အဆိုပါလာဘ္လာဘတို့သည္ မိမိအိမ္ေနာက္ေဖးမွသာမက၊
အိမ္ေရွ့ေပါက္မွပင္ ေၿဗာင္က်က်ႏွင့္ခတ္တည္တည္ပင္၀င္ေရာက္ေနၾကသည္ကို ထိုအစိုးရမင္းစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား
မသိၾကေလေရာ့ သလား။
ထိုထိုေသာ
“ကုလားထိုင္”မွမ်ိဳးေစ့ခ်ေပးေသာလူနပ္ခ်မ္းသာေရးလမ္းစဥ္ကိုၿမန္မာတို့ယဥ္ပါးေနသည္မွာႏွစ္ပရိ
ေစၦဒၾကာခဲ့ၿပီ။ ေနာင္တက္လာမည့္အစိုးရသည္ အရပ္ဖက္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ႏွင့္က်ြမ္း၀င္မွုနည္းပါးေနသည့္အ
တြက္ ထိုအဂတိတရားကိုေက်ာ္လႊားႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးပမ္းရာတြင္၊ ပိုမိုခက္ခဲၾကမ္းတမ္းဘြယ္ရာအေၿခအေနရွိႏိုင္
ေၾကာင္းေလ့လာသူတို့ကသံုသပ္ၿပၾကသည္။ လူထုမ်က္ႏွာကိုအစဥ္ၾကည့္ၿပီး ႏိုင္ငံေကာင္းစားေရးကိုအဂတိ
ကင္းစြာေဇာက္ခ်လုပ္မည္ဟုေၾကြးေၾကာ္ၿပီးခါမွ လမ္းလြဲၿပီးယခင္အစိုးရလုပ္နည္းလုပ္ဟန္အတိုင္းလမ္းဆက္
ေလွ်ာက္မည္ကိုလူထုကအထူးစိုးရိမ္သည္။ ယခင္အစိုးရအဆက္ဆက္က ဖိႏွိပ္ခ်ဳတ္ခ်ယ္မွုေၾကာင့္မေၿပာရဲ
မဆိုရဲခဲ့ေသာ္လည္း၊ ဒီမိုကေရစီတံခါးကိုကုိယ္တိုင္ဖြင့္ေပးခဲ့သူေတြအေနႏွင့္၊ လူထုကေ၀ဖန္ၿပစ္တင္မွုကို
ၾကံ့ၾကံ့ ခံႏိုင္ၿပီးအၿမန္ဆံုးၿပဳၿပင္သင့္သည္တို့ကိုၿပဳၿပင္ၿခင္း၊ ရဲရဲ၀န့္၀န့္အေရးယူသင့္သည္မ်ားကိုအေရးယူၿခင္းတို့မၿပဳႏိုင္
လ်င္ ၿမွားဦးကိုယ့္ဘက္လွည့္လာႏိုင္သည္ကိုသိရွိၾကရန္လိုသည္။ တာ၀န္အရွိဆံုးပါတီေခါင္းေဆာင္ပိုင္း
က လည္း၊ အဂတိတရားကင္းစင္ေရးေန့ခ်င္းညခ်င္းမၿဖစ္ႏိုင္ဟူေသာ အေၾကာင္းၿပခ်က္မ်ားေရလဲႏွင့္သံုးလာ
ေသာ အၿဖစ္သို့မေရာက္ေအာင္ၾကိဳးပမ္းရေတာ့မည္။ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ဟူသည္လူထု၏အေစခံ
(သို့မဟုတ္) အလုပ္အေၾကြးၿပဳသူမ်ားဟူေသာကနဦးေၾကြးေၾကာ္ခ်က္မ်ားသည္၊ မီဒီယာေလာကထဲက စာနယ္ဇင္း
စာသား မ်ားအၿဖစ္သာရွိေတာ့ေသာအၿဖစ္သို့ေရာက္ရွိမသြားရန္အထူးလိုေပသည္။
မွတ္မွတ္ရရ
ယခုက်င္းပဆဲဒုတိယအၾကိမ္လႊတ္ေတာ္တြင္ ဥကၠဌအၿဖစ္ေရြးခ်ယ္တင္ေၿမွာက္ခံရသူကိုအမ်ား လူထုက
တာေမြၿမိဳ့နယ္မွအေရြးခ်ယ္ခံေရွ့ေနတစ္ဦးဆိုေသာအခ်က္မွလြဲ၍ အဆိုပါပုဂၢိဳလ္အေၾကာင္းဘာတခုမွ်
မသိရေပ။ ယင္းသာမက ထိုပုဂၢိဳလ္တစ္ဦးထဲကို ႏွစ္ရာေက်ာ္ေသာလႊတ္ေတာ္တက္အမတ္အားလံုးကအေမး
အၿမန္းေဆြးေႏြးၿငင္းခံုမွုအလ်င္းမရွိဘဲေရြးခ်ယ္လိုက္သည္ဟူေသာသတင္းကအံ့ဘြယ္ေကာင္းေနေပၿပီ။
မဆလေခၚလမ္းစဥ္ပါတီ (တစ္ပါတီ) ေခတ္က ပါတီဗဟိုေကာ္မတီကခ်ေပးလိုက္ေသာလူစာရင္းအတိုင္း၊
ေနာက္တေန့လႊတ္ေတာ္တြင္အစိုးရအၾကီးအကဲမ်ားစာရင္းထြက္လာသည္ႏွင့္မ်ားစြာထပ္တူက်ေနေပသည္။
သမၼတအၿဖစ္ေရြးရာတြင္လည္း၊ ေမးၿမန္းၿငင္းခံုမွုမရွိ ႏိုင္ငံ့အာဏာအရွိဆံုးပုဂၢိဳလ္ကိုေရြးခ်ယ္ၾကမည္ကို
စိုးရိမ္ မကင္းၿဖစ္မိသည္။ ထိုမွတဖန္ ေရြးခ်ယ္ခံလႊတ္ေတာ္ဥကၠဌၾကီးအတြက္ သတ္မွတ္ထားေသာ
မာစီးဒီးကား မ်ား ေရာက္ရွိလာပံုဓါတ္ပံုမ်ားကိုမီဒီယာကြန္ယက္တြင္ေဖၚၿပလာမွုမ်ားၿမင္ရေသာအခါ၊
စာရိတၱပိုင္းကိုထိုးႏွက္မည့္ အရိပ္အေယာင္မ်ား၊ ရာထူးရၿပီးနာရီပိုင္းအတြင္းေတြ့လာရသည္။
ကာယကံရွင္က စိတ္ဓါတ္ခိုင္မာသည္ဟုယူဆ ရေသာ္လည္း၊ ဤထိုးႏွက္ခ်က္မ်ားသည္ အရွိန္အဟုန္ႏွင့္ေရာက္လာမစဲၿပီဆို
သည့္အခ်က္ကိုလူထုကမ်က္၀ါး ထင္ထင္ၿမင္ၾကရၿပီ။ အေ၀ဖန္ခံႏိုင္ရည္နည္းလြန္းလွၿပီး၊ လူထု၏ပ်ိဳတိုင္
း ၾကိဳက္ေသာ ႏွင္းဆီခိုင္အၿဖစ္ခရီးႏွင္ခဲ့ ေသာအမတ္မင္းမ်ားအတြက္ေရွာင္ရန္တို့ကားမ်ားလွပါဘိေတာင္း။ေလ့လာၾကည့္ရသည္မွာ
အာဏာရွင္စနစ္ မွအကူးအေၿပာင္းကာလအတြင္းကေမာက္ကမ ၿဖစ္ႏိုင္စရာ၊ စစ္တပ္မွအေၾကာင္းစံုၿပလ်က္
အာဏာၿပန္ရယူမွု ကိုေရွာင္ရွားလိုသၿဖင့္၊ အခ်င္းခ်င္းစည္း၀ါး ရိုက္လ်က္ေရြးခ်ယ္လို္က္ပံုရေပသည္။
ဒီမိုကေရစီေရးၾကံဳး၀ါးခ်က္မ်ားအေတာမသတ္ႏိုင္ေအာင္ေၾကြးေၾကာ္ထားၿပီမို့၊
အသစ္ၾကပ္ၾကြပ္အမတ္မင္းမ်ား ႏွင့္မ်ားမၾကာမွီအာဏာရယူလာမည့္အစိုးရမင္းတို့ ကိုယ့္စကားကကိုယ့္ကိုၿပန္ဒုကၡေရာက္ေစၿခင္းမွကင္းေစၿခင္း
အလို့ငွာ လူထုၾကားမွၿမန္မာတစ္ဦးအေနၿဖင့္ ေအာက္ပါဆႏၵမြန္မ်ားၿပဳလိုက္ပါသည္။
(က) ဆယ္လီဘရီတီအစိုးရႏွင့္အမတ္မင္းမ်ားအၿဖစ္ေရာက္ရွိေစမည့္၊
အခန္းအနားတက္၊ မီဒီယာၾကည့္ေကာင္း ေသာဘ၀မ်ားတြင္မနစ္မြန္းၾကေစဘို့။
(ခ) အမ်ားလူထုႏွင့္တိုက္ရက္သက္ဆိုင္ေသာကိစၥၾကီးငယ္မဟူအတြက္
ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ခ်မည္ဆိုတိုင္း လူထုမ်က္ ႏွာကိုၿပန္ၿမင္ေယာင္ၾကဘို့။
(ဂ) ႏိုင္ငံတကာႏွင့္ေၿပာဆိုဆက္ဆံႏိုင္ေသာဘ၀သို့ေရာက္ရန္ေခတ္ေနာက္က်ေနေသာအေတြးအေခၚမ်ားကို
ခ၀ါခ်ၾကဘို့။
(ဃ) လူမ်ိဳးၾကီး/တယူသန္ဘာသာေရးအစြဲမ်ားၾကီးစိုးေသာေခတ္ကုန္ေနၿပီဆိုသည္ကိုၿမင္တတ္ၾကဘို့။
(င) လက္ေအာက္ငယ္သားမ်ားကေၿပာသမွ်ယံုတတ္ၿခင္း၊
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ားကသေဘာေကာင္းမေနာ ေကာင္းမွုတို့တြင္ရစ္မူးမေနၾကဘို့။
(စ) အေ၀ဖန္ခံႏိုင္ေသာ၊
ေ၀ဖန္မွုကိုအေလးထားေသာ အေရြးခ်ယ္ခံမ်ားအၿဖစ္ေရာက္ေအာင္ၾကိဳးစားၾကဘို့။
စသည္တို့ကိုမီးေမာင္းထိုးၿပလိုက္ပါသည္။
အေရးၾကီးဆံုးအခ်က္ကား၊
မင္းအာဏာဟူသည္လူမ်ိဳး/စနစ္မေရြးတြင္သည္းေၿခၾကိဳက္စာၿဖစ္သည္မို့၊ မိမိ သက္တမ္း (၅)ႏွစ္အတြင္းအေကာင္းဆံုးႏွင့္အမွန္ကန္ဆံုးၿဖစ္ေအာင္မ်က္ႏွာမလိုက္ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၾကၿပီး၊
ေနာင္သက္တမ္းကိုစိတ္ကူးယဥ္တမ္းတစိတ္ကိုၾကံဖန္ေမြးၿမဴၾကဘို့အထူးပန္ၾကားလိုက္ပါသည္။
