Rohingya!

Let me give you an example of ourselves. Not any authority or the Taiwanese denies the existence of ethnic group called Myanmar. During late 2010, U.S. conducted a census throughout the country. Myanmar, along with many sub-ethnic groups like Karen, Chin and Mon, chose to registered their preferred ethnic identity. Americans and the U.S. authorities happily accepted the existence of those ethnics without any question and/or rejection.
We cannot reject the fact that Rohingya does exist. For thousands years, mankind has been migrating and it is undeniable. The bottom line is Rohingya does exist in Myanmar's history for at least 500 years, according to knowledgeable Burmese historians.
It seems to me that the entire nation of our beloved country is heading into wrong direction by blindsided extreme nationalists. Our national icon Daw Aung San Suu Kyi has never and ever denies the existence of Rohingya. But she repeatedly press the international community and Muslim led nations to refrain from using the term "Rohingya ". It does NOT mean that she denies the existence of Rohingya. The denial of using the term "Rohingya " and denial the existence of "Rohingya " are two different things. Don't misled by the social network. Remember, she is a Nobel Laureate. She will never give up her faith of humanitarianism (now at the brink of ethnic conflict).
I am very concerned with the building of terrorist camps along ေမယုေတာင္ ျကား. International watch groups projected about 1/4 million refugees cross Myanmar border and pour into neighboring country. That amount of human exodus is very alarming to all international community and organizations.
Since the beginning of this elected government, DASSK is not able to focus on reformation, reconciliation and nation building development that all our citizens badly need. In stead, she and her government has a very hard time putting off the ethnic and religious conflicts now seems to heading into sporadic war zones in border areas. Now, even in the place like Yangon, people are living with fear. The fear of terrorist infiltration in their neighborhood. Myanmar used to enjoy the terror-free status historically. Now, it's gone! Remember, she's also getting old. Every single citizen and international community look up to her with very high hope. The time is running out. She's a beacon to all our citizens. She is the sole hope for all of us; the only leader that can bring the family security and uplift our lives.
So far, Myanmar receives moral supports from the country like China and Soviet Union. Those countries have never been helpful in nation development in any way.
To me, I am very concerned with the recent unstable situation we are facing today.
(Please keep this conversation to ourselves. Please do NOT post this in any social network. Thanks)

အၿငိမ္းစား

(၂၀၁၇)အတြင္းခ်င္းနင္း၀င္ေရာက္ၿပီးသည္ႏွင့္ ေမာင္မိုးညိဳႏွင့္တကြ တစ္ေက်ာင္းတစ္တန္းတည္းထြက္၊ အလုပ္အကိုင္ ႏွင့္၀န္ထမ္းဘ၀ေခတ္ၿပိဳင္ေရာက္ရွိၾကသူအခ်ိဳ့တို့၊ သက္ၿပည့္ပင္စင္စတင္ၾကရန္တာစူေသာ အခါဟုဆိုၾကပါစို့။ “အၿငိမ္းစား”ဆိုသည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္တည္း၊ ပင္စင္စားဟူေသာခံစားခြင့္ႏွင့္စပ္ဆိုင္ေသာ အေရးကိစၥတို့သည္ လည္း၀င္ေရာက္လာၾကပါသည္။ ေမာင္မိုးညိဳတို့ၿမန္မာႏိုင္ငံ၏လက္ရွိအစိုးရ၀န္ထမ္း ဥပေဒသမ်ားက၊ သက္ၿပည့္ပင္စင္ကို လူ့သက္တမ္းႏွစ္ (၆၀)အၿဖစ္သတ္မွတ္ထားသည္မို့၊ အၿငိမ္းစား ယူခ်င္သည္ၿဖစ္ေစ၊ မယူခ်င္သည္ၿဖစ္ေစ၊ ယူၾကရသည္။
အေမရိကသို့ေရာက္ရွိအေၿခခ်ၾကသူ ေမာင္မိုးညိဳတို့ၿမန္မာတစ္သိုက္ကေတာ့ အသက္(၆၀)တြင္ေၿပးေကာင္း တုန္း၊ အလုပ္ကိုၾကံဳးလုပ္ေနၾကရဆဲၿဖစ္သည္။ အဘယ္မွာမလုပ္ဘဲေနလို့ၿဖစ္မည္နည္း။ အိမ္လခေန့တဓူ၀ အသံုးစရိတ္ေတြအားလံုးေသာ၀ဲၾသဂအတြင္း၊ အသက္ရွင္သန္ရပ္တည္ေရးကား၊ အလုပ္လုပ္မွၿဖစ္မည္ၿဖစ္ သည္။ ၿပီးခဲ့ေသာရက္ပိုင္းေလာက္က၊ ေမာင္မိုးညိဳတို့လုပ္ခြင္က အသက္ (၆၅)ႏွစ္တမ္းဟုယူဆရေလာက္ သည့္ အမ်ိဳးသမီးၾကီးတစ္ဦး၊ အၿငိမ္းစားယူသၿဖင့္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ားက၊ ၀ိုင္း၀န္းၿပီးႏွုတ္ဆက္ပြဲေလးလုပ္ ၾကသည္။ (Sweet Escape) ဟူေသာစာတမ္းမ်ား၊ အလုပ္ေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားရွိနံရံမ်ားတြင္ေနရာယူေန ၾကသည္။ (Sweet Escape)ဆိုသည့္စကားအတိုင္း၊ အၿငိ္မ္းစားယူမည့္သူကအူၿမဳးေနသည္။ အလုပ္လုပ္ၾကဆဲ လုပ္ေဖၚ ကိုင္ဖက္မ်ားက တီးတိုးတမ်ိဳးက်ယ္က်ယ္တဖံု မနာလို၀န္တိုေသာစကားတို့ၿဖင့္ဖံုးလႊမ္းေနသည္။ အၿငိမ္းစားယူၿပီးေနာက္သူမ၏မဟာအစီအစဥ္မ်ားကိုတန္းစီခ်ၿပေနပံုကို၊ ႏွဳတ္ဆက္ပြဲလာၾကသူေတြက သြားရည္တၿမားၿမားက်ၾကသည္။ “ငါဘဲၿဖစ္လိုက္ပါေတာ့” ဟုစိတ္ကူးယဥ္ၾကသူေတြကလူတိုင္းလိုလို။
စိတ္ကူးမယဥ္ဘဲဘယ္ရွိပါလိမ့္။ မိမိလုပ္သက္တေလွ်ာက္ကုန္းရုန္းလုပ္ခဲ့ရေသာအလုပ္မွရေသာ အၿငိမ္းစား ခံစားခြင့္ရပိုင္ခြင့္တို့က၊ မိမိ၏က်န္ရွိေသာသက္တမ္းအတြက္၊ အသင့္ေစာင့္ေနၿပီမဟုတ္ပါေလာ။ က်န္းမာဘို့၊ သြားႏိုင္လာႏိုင္ဘို့သာလိုသည္။ ဒါကပ်မ္းမွ်အေမရိကႏိုင္ငံမွ၀န္ထမ္းမ်ား၏ အၿငိမ္းစားမည့္ဘ၀။ ဒါဆိုလ်င္ ဒီႏိုင္ငံၾကီးတြင္မည္သည့္ ခံစားခြင့္မ်ားရွိမည္လဲ?
(က) Social Security လစဥ္ေထာက္ပံ့ေၾကး၊ (လက္ရွိအခ်ိန္တြင္ အသက္ ၆၆ႏွစ္ခြဲတြင္ခံစားခြင့္ရာႏွဳန္းၿပည့္ ထုတ္ယူခြင့္)
(ခ) 401k/403 Retirement savings စေသာမိမိအလုပ္လုပ္စဥ္ကအတိုးအပြားရေစေသာစုေဆာင္းေငြ၊
(ဂ) အစိုးရႏွင့္ၿပည္သူ့၀န္ထမ္း public services ႏွင့္ မူလကုမၸဏီၾကီးမ်ားအခ်ိုဳ့က ေထာက္ပံ့ေသာ ပင္စင္ (pension) (အခ်ိဳ့သာ)
(ဃ) Medicare ေခၚက်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မွုအာမခံ၊
ဤအရံအကာတို့ကား အေမရိကအပါအ၀င္၊ ေခတ္မွီဖြံ့ၿဖိဳးေသာႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားတို့တြင္ ရွိဆဲေခတ္ စားဆဲ ပင္။ အစီအစဥ္တိုင္းတို့တြင့္ခ်ိဳ့ယြင္းအားနည္းခ်က္မ်ားအနည္းႏွင့္အမ်ားဆိုသလိုရွိၾကေသာ္လည္း၊ ေယ်ဘူယ် အားၿဖင့္၊ “ပ်ိဳတိုင္းၾကိဳက္ေသာႏွင္းဆီခိုင္”တခုၿဖစ္ေနသည္မွာအမွန္။ သို့အတြက္လည္းအလုပ္လုပ္စဥ္ သက္ တမ္းတေလ်ွာက္စိတ္ဖိစီးမွုႏွင့္ပင္ပမ္းႏြမ္းနယ္မွုအားလံုးတို့ကိုၿပည့္ဖံုးကားခ်ႏိုင္ေသာ၊ ဘ၀လူမွုေရးလံုၿခံဳမွု ကား၊ ေမာင္မိုးညိဳတို့အပါအ၀င္ၿပည္ပေရာက္ေနထိုင္ၾကသူေတြအားလံုးတို့အတြက္၊ ဒုလႅဘတရားၾကီးတခုပင္မဟုတ္ ပါလား။
ေမာင္မိုးညိဳတို့ၿမန္မာႏိုင္ငံလက္ရွိက်င့္သံုးေနေသာအၿငိမ္းစားဘ၀၏သက္ေရာက္ေရာင္ၿပန္ဟပ္မွုကိုၾကည့္ၾက ပါစို့။ အၿငိမ္းစားယူၾကရမည္ကိုၿမန္မာတို့လြန္စြာေၾကာက္ရြံ့ၾကသည္။ မေၾကာက္ရြံံဘဲဘယ္မွာရွိလိမ့္မည္နည္း။ မိမိရာထူး၊လုပ္ပိုင္ခြင့္ေပၚတြင္ဖင္ခုထိုင္လ်က္ေခ်ြရံသင္းပင္းမ်ား၊ ခံစားခြင့္မ်ားစြာတို့ကိုလက္လႊတ္ၾကရေတာ့မည့္ ဘ၀ကိုအေၾကာက္ၾကီးေၾကာက္ၾကသည္။ အၿငိမ္းစားယူၿပီးသည္ႏွင့္လမ္းေဘးေရာက္သြားမည္မွာဧကန္မုခ်ၿဖစ္ သၿဖင့္၊ အၿငိမ္းစားယူမည့္ကိစၥကိုလားလားမွ်မစဥ္းစားလိုခ်င္ၾက။ Congratulations ဟုဆိုလာသူရွိၿငားအံ့၊ ထိုပုဂိၢဳလ္ႏွင့္မဟာရန္ၿဖစ္ရေခ်ေတာ့မည္။ အၿငိမ္းစားယူၿခင္းသည္ၿမန္မာ၀န္ထမ္းတို့အတြက္ ဘ၀နိဂံုး၏နိဒါန္းဟု ဆိုရလ်င္လြန္အံ့မထင္။ သို့အတြက္ကမၻာ၏ၿဖစ္ေနာက္ေက်ာတဖက္တြင္အၿငိမ္းစားယူသူတို့အူၿမဴးၾကလ်က္၊ အလုပ္လုပ္ကိုင္ဆဲလုပ္ေဖၚမ်ား၏မနာလို၀န္တိုမွုေတြလႊမ္းမိုးေနၾကခ်ိန္၊ ၿမန္မာႏိုင္ငံတြင္ကား၊ မ်က္ႏွာေအာက္ စိုက္စိတ္ဓါတ္ေရာလူပါဂ်ံဳးဂ်ံဳးက်ၾကရခ်ိန္ၿဖစ္သည္။ အလုပ္ထဲက်န္ခဲ့ၾကသူေတြေပ်ာ္ပြဲဆက္ခ်ိန္ဟုပင္ဆိုႏိုင္ သည္။ ကိုယ္အထက္ကအရာရွိမင္းအနားယူသည္ဆိုၿငားအံ့၊ ၀မ္းသာလံုးဆို့ၾကသူေတြလည္းဒုႏွင့္ေဒးပင္။
အဘယ့္ေၾကာင့္ဤသို့ကြာၿခားရပါသနည္း။ ၀န္ထမ္းစနစ္ႏွင့္၀န္ထမ္းေလာကတို့၏မ႑ိဳင္ၿဖစ္တည္မွုက၊ ဤၿခား နားေသာၿဖစ္ရပ္မ်ားကိုေပၚေပါက္ေစပါသည္။ အေနာက္ႏွင့္တိုးတက္ေသာႏိုင္ငံၾကီးမ်ားတြင္၊ မိမိအ လုပ္လုပ္ ကိုင္ေသာသက္တမ္းအတြင္းကုန္ရုန္းလ်က္အားၾကိဳးမန္တက္လုပ္ၾကရသည္။ ၿဖီး၍မရၿဖန္း၍မၿပီးပါ။ လုပ္ႏိုင္မွ ထမင္းနပ္မွန္သကဲ့သို့၊ လုပ္ႏိုင္မွ ဘ၀ေရရွည္အာမခံခ်က္ခိုင္မာလာႏိုင္မည္။ လူ့ဘ၀ရပ္တည္ရွင္သန္ေရးၾကီး ဟူေသာမဟာအေၿခခံၾကီးသည္၊ အလုပ္အကိုင္ရွိမွုအေပၚတြင္မ်ားစြာတည္သည္။ အလုပ္မရွိလ်င္အေနာက္ ႏိုင္ငံမ်ားတြင္မရပ္တည္ႏိုင္ပါ။ သို့အတြက္ေၾကာင့္ Promising job (အာမခံခ်က္အၿပည့္ရွိေသာအလုပ္) တခုရွိ ေနေရးသည္၊ လူသားတို့အတြက္လြန္စြာအေရးပါေၾကာင္း၊ တိုးတက္ေသာႏိုင္ငံမ်ားကအထင္အရွား သက္ေသ ညႊန္းေနပါသည္။ အလုပ္အကိုင္ဟူေသာဘ၀အေၿခခံအုတ္ၿမစ္ၾကီးကိုတည္ေဆာက္ရၿခင္းမွာ၊ အမွန္တကယ္ အားၿဖင့္၊ ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္အတြက္ၾကိဳတင္ၿပင္ဆင္မွုၾကီးတစ္ရပ္ပင္ၿဖစ္သည္။
ႏိုင္ငံအသီးသီးတို့၏အၿငိမ္းစားယူေသာသက္တမ္းကိုမ်ိဳးဆံုသတ္မွတ္ထားေသာ္လည္း၊ အမ်ားအားၿဖင့္ (၆၀) မွ(၆၅)ႏွစ္ၿပည့္သက္တမ္းသည္၊ လုပ္အားစြမ္းအားစု (workforce) ၏အႏၱိမကာလ (peak)အၿဖစ္၊ ေဆးပညာ ႏွင့္ဥပေဒေရးရာရွုေထာင့္မွတညီတညြတ္တည္းးသတ္မွတ္ၾကသည္။ လာအိုႏိုင္ငံကဲ့သို့ေသာႏိုင္ငံတြင္မူ အသက္
(၅၀)ေလာက္တြင္အၿငိမ္းစားမယူမေနရသတ္မွတ္ထားေၾကာင္းေလ့လာေတြ့ရွိရသည္။ သူ့ႏိုင္ငံသူ့ေဒသ သူ့အ ေၾကာင္းၿပခ်က္တို့ၿဖင့္ရွိၾကသလို၊ သက္တမ္းေပၚမူတည္၍ အနားယူေစၿခင္းသည္လူတန္းစားခြဲၿခားရာေရာက္ သည္ဟု၊ အေမရိကၿပည္ေထာင္စုတ၀ွမ္းယူဆသၿဖင့္၊ ကိုယ္ကအၿငိမ္းစားမယူမခ်င္း၊ “မင္းအနားယူေတာ့ကြာ” ဟု ဘယ္အလုပ္ရွင္ကမွမတိုက္တြန္းရဲပါ။ မွတ္သားေလာက္ဘြယ္ပင္။ သို့တေစလည္း အသက္(၆၀)တြင္းခ်င္း နင္း၀င္ေရာက္ၿပီဆိုသည္ႏွင့္ မိမိတို့၏ေတြးေခၚမွု၊ ၾကံဆမွု၊ အဆံုးအၿဖတ္ေပးႏိုင္မွု၊ ခႏၶာစြမ္းအားမ်ားမသိမသာမွ သိသိသာသာၾကီးက်ဆင္းလာၾကသည္ကိုကာယကံရွင္တို့သာအသိဆံုးၿဖစ္ပါသည္။
ေခတ္မွီေသာႏိုင္ငံၾကီးမ်ားတြင္ လူအိုရံု (ဘိုးဘြားရိပ္သာ)မ်ားတြင္၊ မိမိကိုယ္ကိုမိမိမစြမ္းႏိုင္ၾကေတာ့သူေတြ အတြက္၊ ၾကိဳစုေဆာင္းေငြတို့ၿဖင့္စာရင္းသြင္းေငြေပးၾကိဳတင္ၿပဳလုပ္သူေတြေပါမ်ားလာသည္။ ဘိုးဘြားရိပ္သာ ေနႏိုင္ၾကသူေတြကား ေငြအင္အားေတာင့္တင္းၾကသူေတြဆိုပါေတာ့။ ေမာင္မိုးညိဳတို့ၿမန္မာၿပည္ၾကီးတြင္၊ မိမိတို့မိခင္ဖခင္မ်ားကို လူအိုရံုသို့ပို့မည္ဆိုသည့္အခ်က္သည္၊လူမွုေရးအရလြန္စြာရိုင္းစိုင္းၿပီးမိဘကို မေလ်ာ္ မကန္၊ၿပဳလုပ္ရက္ၾကေလခ်င္းဟု ယူဆၾကမည္ၿဖစ္သည္။ ဤအယူအဆကားမွားယြင္းေသာအယူအဆၿဖစ္ သည္။ မိမိကလည္းကိုယ္ဖိရင္ဖိမေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္၊ မေစာင့္ေရွာက္တတ္၊ ေစာင့္ေရွာက္ရန္လည္းအခ်ိန္မေပး ႏိုင္ခ်ိန္တြင္၊ တတ္က်ြမ္းေသာ၀န္ထမ္းမ်ားလက္ထဲတြင္အပ္ႏွံၿပီး၊ အခ်ိန္မွန္သြားေရာက္လည္ပါတ္ၿခင္း၊ေလ့လာ အကဲခတ္ ၿခင္းတို့ကား၊ လက္ေတြ့အက်ဆံုးမိဘေစာင့္ေရွာက္ၿခင္းမည္သည္ဟု စာေရးသူကထင္ၿမင္မိပါသည္။ စံႏွုန္းၿပည့္ လူအိုရံုတခုတြင္၊ ေန့တဓူ၀ေလ့က်င့္ခန္း၊ က်န္းမာေရး၀န္ထမ္းအေစာင့္အေရွာက္၊ ဘာသာေရးႏွင့္ မိမိတို့စိတ္၀င္ စားဘြယ္ကိစၥမ်ားေဆာင္ရြက္ႏိုင္ေသာ၊ Assisted Living Apartment မ်ားေဖၚထုတ္ရန္ လိုအပ္ ပါသည္။ မိသားစုသားခ်င္းတို့အတြက္လည္းေနာက္ဆံတင္းၿခင္းကင္းေသာယင္းလူအိုရံုမ်ား၊ ၿမိဳ့တိုင္းရြာတိုင္း တြင္ေဖၚ ထုတ္ၾကရန္အခ်ိန္တန္ေပၿပီ။ အထူးသၿဖင့္ ရပ္ေ၀းေၿမၿခား ႏိုင္ငံတကာေရာက္သားသမီးမ်ားက ၿမန္မာၿပည္ ၾကီးတြင္က်န္ရွိခဲ့ေသာမိအိုဖအိုမ်ား၏က်န္းမာေရးကအစလံုၿခံဳၿပည့္စံုမွုကိုအထူးေတာင့္တၾကမည္မွာမလြဲေပ။ ယခုအခါ အစိုးရလူမွု၀န္ထမ္း၊ ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ၿပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး၀န္ၾကီးဌာနေအာက္ရွိ၊ လူမွု၀န္ ထမ္းဦးစီးဌာနၾကီးေအာက္ရွိ ေန့ကေလးထိန္းဌာနမ်ားဖြင့္လွစ္ထားသည္မွာအေတာ္ခရီးေရာက္ ေနေၾကာင္းေတြ့ ရသည္။ ထိုနည္းတူ Senior Daycare Center ကဲ့သို့ေသာ လူအိုေစာင့္ေရွာက္ေရးေန့လူအိုရံု မ်ားထူးေထာင္ လာေသာသတင္းမ်ားၾကားရသည္။ ၀မ္းေၿမာက္ဘြယ္ပင္။ သို့ေသာ္ ဆင့္ပါးစပ္ႏွမ္းပက္သကဲ့သို့ သာရွိေနေသး သည္။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမ်ား၊ ေစတနာ့၀န္ထမ္းလူအိုေစာင့္ေရွာက္ေရး ေန့/ညဌာနမ်ား လည္းေပၚေပါက္ လာၿပီၿဖစ္သည္။ Professional home health aids မ်ားလည္းေမြးထုတ္ေနၿပီၿဖစ္ေသာ္လည္း အစိုးရကဥပေဒ မ်ားႏွင့္တိတိက်က်အားေပးေဆာင္ရြက္ႏိုင္ၿခင္းမရွိေသးေၾကာင္းေတြ့ရသည္။
ဘ၀ေန၀င္ခ်ိန္ကာလအပိုင္းတိုအတြင္းဘ၀သာေမာဘြယ္လံုၿခံဳၿပည့္စံုမွုရွိေသာပင္စင္စားအၿငိမ္းစားလူအိုမ်ားဘ၀ကိုထြန္းလင္းေတာက္ပႏို္င္ေသာ အစိုးရအစီအမံမ်ားၿမန္မာၿပည္သူမ်ားအတြက္အေရးတၾကီးလိုအပ္ေနၿပီဟူ၍ သာ။