ၿမန္မာႏိုင္ငံမွာ၇ွိတဲ့အႏုပညာသည္ေတြအသက္ၾကီး၇င့္ၿပီဆိုတာနဲ့ၾကံဳေတြ့၇တဲ့ဆင္း၇ဲဒုကၡကိုၾကား၇လို့စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိပါတယ္။ အသက္ငယ္၇ြယ္စဥ္မွာဥစၥာနဲ့ေငြေၾကးစုေဆာင္းၾက၇တာကလူ့ဘ၀၇ဲ့၇ိုက္ခတ္လာမဲ့ေလကဓံတ၇ားကိုခုခံႏိုင္ဘို့မဟုတ္လား။ ဘ၀၇ဲ့ေနာက္ဆံုးေန့ေတြမွာသူတို့တေတြအတြက္အလိုလားဆံုးလိုအပ္ခ်က္ေတြကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ၿဖည့္တင္းၾကတဲ့ဘ၀တူအႏုပညာသည္ေတြထဲ့မွာ ဦးေက်ာ္သူဟာစံနမူပါဘဲ။ ဒါကိုၾကည့္ၿပီးက်န္း contemporary အႏုပညာ၇ွင္(အေတာ္မ်ားမ်ားက)မ်ားက၀ိုင္း၀န္းကူညီပံ့ပိုး၇မဲ့အစား၊ ေ၇ြးေကာက္ပြဲအတြက္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြေနာက္လိုက္ေနတာေတြေတြ့၇တဲ့အၿပင္၊ တခ်ိဳ့မ်ားဆို၇င္ႏိုင္ငံေ၇းကဘယ္လိုလဲဆိုၿပီးေၿခလွမ္းက်ဲဘို့အတြက္ ၾကိဳးစားေနတာေတြေတြ့၇တာ၊ ေအာ့ႏွလံုးနာစ၇ာပါဘဲ။
ဦးေက်ာ္သူခင္ဗ်ား..ခင္ဗ်ားကေတာ့ႏိုင္ငံေ၇းနားမလယ္ဘူးဆိုေပမဲ့၊ နိုင္ငံေ၇းစကားေၿပာတဲ့တၿခားသူေတြထက္ေတာင္အမ်ားၾကီးသာတဲ့အၿပင္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၇ဲ့စကားအ၇ "လူအမ်ားစုအတြက္လုပ္တာႏိုင္ငံေ၇းဘဲ။ ဒါဟာလဲႏိုင္ငံေ၇းဘဲ"လို့ဆိုပါေ၇ေစ။ ေလးစားအားက်မိပါ၇ဲ့။
I pay my full respect to Mr Kyaw Thu and his noble works for oppressed people. It is very rare quality of human being in poverty-stricken, widely corrupted society of broken Burma.
ReplyDelete