စီးပြားေ၇းလုပ္ငန္၇ွင္မ်ား(အမည္ခံ) ဥပုဒ္ေစာင့္ေသာက်ားမ်ား ႏိုင္ငံေ၇းေလာကတြင္းသို့ခ်င္းနင္း၀င္ေ၇ာက္လာၿခင္း
အေမ၇ိကန္အပါအ၀င္ႏိုင္ငံအသီးသီးတို့တြင္ေနထိုင္ၾကကုန္ေသာၿမန္မာၿပည္သူအေပါင္းးတို့ထံလာေ၇ာက္လည္ပတ္ၾကေသာၿမန္မာႏိုင္ငံမွစီးပြားေ၇းလုပ္ငန္း၇ွင္မ်ားကိုၾကည့္ပါ။ သံုးလိုက္စားလိုက္၀ယ္လိုက္ၾကသည္မွာ ၾသခ်၇ေလာက္သည္။ သူတို့အတြက္ေဒၚလာဆိုတာမိုးေပၚကအလိုအေလ်ာက္က်လာသည္ႏွယ္ပင္။ သူတို့ ဆီသြားေတာ့ေ၇ာ။ ထိုနည္းပင္။ ၿမန္မာၿပည္သူေတြထမင္းနပ္မွန္ေအာင္စား၇သည္ဆိုေသာ စကားေကာလာဟဠ ဟုထင္ေ၇ာင္ထင္မွားဘြယ္ပင္။ ညစာစားၿပီးသီခ်င္းဆိုဧည့္ခံေသာမိန္းကေလးမ်ားကို ဆုခ်သည္ကအ စေဒၚလာပင္။ က်န္တာဆိုလ်င္ေၿပာဘြယ္မ၇ွိပါ။ သန္း(၆၀)ေသာလူထုထမင္းငတ္ၿပတ္ ေန၇ေသာ ဘ၀အမွန္ကိုပင္၊ သြားလည္ၾကသူၿပည္ပေ၇ာက္ဗမာမ်ားကမၿမင္နိုင္ၾကေတာ့ဘဲ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၏လက္ေ၀ခံ အခြင့္ထူးခံယင္းစီးပြားေ၇းလုပ္ငန္း၇ွင္မ်ား၏ေဒၚလာကိုေ၇ကဲ့သို့သံုးႏိုင္ေသာဘ၀တို့ကို သြားေ၇တၿမားၿမား က်ကာအားက်ၾကကုန္၏။ တခ်ိဳ့ကလည္းမနာလိုၿဖစ္ၾကကုန္၏။ ေခတ္ပညာကိုပင္သင္စ၇ာမလိုယံုမက၊ အဂႍလိပ္စကားကိုဒြတ္ဒက္၇ြွတ္၇ွက္ပင္မေၿပာႏိုင္ေသာထိုထိုစီးပြားေ၇းလုပ္ငန္း၇ွင္မ်ား၏ကုသိုလ္ေကာင္းၾကီးပြားမွုမ်ားကားနားလည္၇န္ခက္ေပစြ။ သို့ေသာ္၎တို့၏ေပါက္ေ၇ာက္မွုကားသံသယၿဖစ္ဘြယ္မ၇ွိ။ ယင္းတို့ႏွင့္ နီးစပ္ေသာဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ား၏ေနအိမ္ကိုတံခါးမ၇ွိဒါးမ၇ွိ၀င္ထြက္ခြင့္၇ေနၾကသည္မွာမၿမင္ခ်င္အဆံုးပင္။
ယခုအခါနီးကပ္လာၿပီၿဖစ္ေသာေ၇ြးေကာက္ပြဲတြင္ယင္းစီးပြားေ၇းလုပ္ငန္း၇ွင္မ်ား၏ေၿခလွမ္းက်ဲမ်ားကိုပိုၿမင္လာ၇ေပသည္။ “ႏိုင္ငံေတာ္ကတာ၀န္ေပးလို့” ဟူေသာစကားကိုေ၇လဲနဲ့သံုးကာေ၇ြးေကာက္ပြဲ၀င္၇န္စိုင္း ေနၿပင္းၾကသည္။ မိမိတို့အေ၇ြးခံမည့္ၿမိဳ့နယ္မဲဆႏၵနယ္မ်ားတြင္ေငြကိုေ၇ကဲ့သို့သန္းေပါင္းမ်ားစြာသံုၾကသည္။ ယင္းေငြေတြဘယ္ကလာလဲ။ ေမး၇န္မလိုပါ။ မိမိတို့အတြက္စစ္အစိုး၇ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားဆီက၇ေထားေသာ (တနည္း) လူထုအတြက္ဘ ယ္ေန၇ာဘယ္ေထာင့္တြင္မွ်အသံုးမၿပဳဘူးေသာကန္ထ၇ိုက္ပါမစ္အၾကိဳးအၿမတ္ မတ၇ား၇ေငြမ်ားကားသူတို့၏ေငြ၀င္ေပါက္မ်ားပင္။ အဆင့္ဆင့္လက္လွြဲ၇၇ွိၾကေသာယင္းလုပ္ငန္း၊ပ၇ိုဂ်က္ၾကီး မ်ား၏ပါမစ္မ်ားေၾကာင့္လည္းနိုင္ငံအ၀ွမ္းကုန္ေစ်းႏွုန္းၾကီးမားေန၇သည္မွာယံုမွားဘြယ္မ၇ွိ။ သက္ဆိုင္၇ာဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားကလည္းတေန့တေန့မိမိတို့ကက္ဘိနက္ႏွင့္အထက္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ား၏ထိုထိုေသာပါမစ္မ်ားကိုမိမိမိသားစုၿပီးလ်င္မိမိအက်ိဳးကိုသယ္ပိုးၾကေသာထိုလုပ္ငန္၇ွင္မ်ားကိုခြဲတမ္းခ်ေပး၇သည္မွာသူတို့အ တြက္ေန့တဓူ၀ “ႏိုင္ငံေ၇းဦးတည္ခ်က္”မ်ားပင္ၿဖစ္ေနေပၿပီ။ ယင္းေငြတို့ကိုလမ္းခင္းၿခင္း၊ေက်ာင္းေဆာက္ၿခင္း၊ ေဆး၇ံုေဆးခန္ႏွင့္အၿခားထင္သာၿမင္သာ၍ “ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားမွုကိုအဓိကထားေသာ” (သတင္းစာတြင္ ထည့္သြင္းေဖၚၿပခံ၇ေသာ)လူထုအခန္းအနားမ်ားတြင္သံုးစြဲၾကေလသည္။ ယင္းအက်ိဳးအၿမတ္မ်ားကိုလူထုက၇ မ၇ေတာ့မေသၿခာေသာ္လည္း၊ “ဗုိလ္ခ်ဳပ္သည္းေခ်ၾကိဳက္”မ်ားကားၿဖစ္သြားသည္မွာအမွန္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားဘက္ကၾကည့္လ်င္လည္းမိမိတို့အခြင့္အာဏာ၇ွိေနစဥ္ကာလသည္တကယ္ေတာ့အလြန္တိုေတာင္းလွဘိသည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွူးၾကီးမွလြဲလ်င္က်န္ေအာက္အဆင့္ဆင့္တို့သည္အခ်ိန္မေ၇ြး ဘံုေၿပာက္ႏိုင္သည္ မဟုတ္ပါလား။ မိမိႏွင့္တကြမိမိကိုမွိခိုေနေသာမိသားစုအသိုင္းအ၀န္းႏွင့္လက္ ေအာက္ခံမ်ား၏စား၀တ္ေနေ၇း (တနည္း)ေငြကိုေ၇ကဲ့သို့အၿပိဳင္အဆိုင္သံုးႏိုင္ေ၇းတို့သည္၎တို့အာဏာ၇ွိစဥ္ကာလအတြင္းမ်ားမ်ားႏွင့္ၿမန္ၿမန္”ေငြ၇ွာႏိုင္ေ၇း” ပင္မဟုတ္ပါလား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၇ာထူးအေၿပာင္းအလဲမ်ားကားမ်က္စိေ၇ွ့တြင္ေန့ၿမင္ညေၿပာက္ၿဖစ္ေနၾကသည္ကိုၾကည့္ပါ။ သို့အတြက္သူတို့၏ေငြ၀င္လမ္းကိုဆထက္တန္ဘိုးတိုး၍စြမ္းစြမ္းတမံထမ္းေဆာင္ႏိုင္မည့္ယင္းလုပ္ငန္း၇ွင္မ်ားအေပၚမွီခိုၾက၇သည္။ စီးပြားေ၇းလုပ္ငန္း၇ွင္မ်ားႏွင့္ဆက္ဆံ၇သည္ကားဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားအတြက္အလြန္အက်ိဳး၇ွိဘိသည္။
(၁) ပါးစပ္လံုသည္၊ (တနညး္)အာမေခ်ာင္ပါ။
(၂) ေ၇ာ့ပတၱၿမားေ၇ာ့နဂါးပင္၊
(၃) နယ္စပ္ကတိုင္း၇င္းသားအမည္ခံစီးပြားေ၇လုပ္ငန္း၇ွင္မ်ားဆိုလ်င္ပို၍ပင္အဆင္ေၿပေသးသည္။ ဗမာစကားမတတ္ေသာေၾကာင့္ပို၍ပင္စိတ္ခ်၇သည္။
(၄) စီးပြားေ၇းဟူ၍ဘာတခုမွ်နားမလည္ေသာစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားအတြက္အင္အား/ေငြေၾကးလံု၀မစိုက္ထုတ္၇ ဘဲအက်ိဳးစီးပြားေန့ခ်င္းညခ်င္းတိုးပြားႏိုင္သည္။
စာေ၇းသည္ႏွင့္နီးစပ္ခဲ့ဘူးေသာကာကြယ္ေ၇း၀န္ၾကီးဌာနစခန္း၇ံုးကိုၾကီးမွူး၇သူဗိုလ္ခ်ဳပ္ေလာင္းတဦးဆိုလ်င္နယ္မွလာေသာစစ္တိုင္းမွူးမ်ားကိုၾကည္၍သြားေ၇တၿမားၿမားက်ကာ၊ ‘တိုင္းမွူးၿဖစ္လို့ေတာ့ကြာ…” ဟူေသာေၾကြးေၾကာ္ခ်က္ကိုနားႏွင့္ဆတ္ဆတ္ၾကားခဲ့၇ဘူးသည္။ ထိုမွတဖန္စစ္ဦးစီးတကၠသိုလ္ဆင္းၿပီး စစ္တိုင္းမွူး၊တပ္မမွူး၇ာထူးကိုေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ေသာဗိုလ္မွူးၾကီးတဦးမွာအ၇ပ္ဘက္သို့ညြွန္ ၾကားေ၇းမွူးအၿဖစ္ေၿပာင္းမိန့္က်ေသာ အခါတမိသားစုလံုးခ်ံဳးပဲြခ်ငိုၾကသည္ကိုေတြ့ဘူးသည္။ တကယ္ေတာ့ယင္းစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္လုပ္ငန္း၇ွင္ မ်ားကား “ကိုင္းက်ြန္းမွီက်ြန္ကိုင္းမွီ”ဆိုကမွားမည္မထင္။ ယင္းတို့အထဲတြင္ နယ္စပ္ေဒ
သ၇ွိတိုင္း၇င္းသားမ်ားကားပိုၿပီးထိေ၇ာက္လွသည္။ ဘိန္းကအစေငြမာ (ေဒၚလာ)ၿဖစ္ႏိုင္ေသာနည္းမွန္သမွ်ကို ဘယ္သူ့မ်က္ႏွာမွ်မေထာက္ဘဲလုပ္ႏိုင္စြမ္း၇ွိသူတို့ကားဘိန္းဘု၇င္မ်ားပင္။ သက္ေသအၿဖစ္(၁၉၈၈)ၿပီးခါစ ၿမန့္မာ့ႏိုင္ငံၿခားကုန္သြယ္မွုဘဏ္၇ွိလက္က်န္အေမ၇ိကန္ေဒၚလာအနဲငယ္ (သန္း ၅၀ မွ်သာက်န္ေတာ့ သည္ဟုေၿပာၾက)သာ၇ွိေတာ့၍ႏိုင္ငံၿခားေငြလည္ပတ္မွု၇ပ္သြာခ်ိန္တြင္၊ နယ္စပ္ေဒသ၇ွိယင္းဘိန္းေခါင္းေဆာင္ မ်ား၏ေငြမဲ (BLACK MONEY) မ်ားကိုတ၇ား၀င္ေငြအၿဖစ္လက္လ်ွိဳေၿပာင္းၿပီးအခ်ိဳ့ကိုလည္းအိပ္ကပ္ထဲႏိုင္ သမွ်ထဲ့ၾကသည္ကိုၿပန္ၾကည့္ပါ။ မူလကတ၇ုတ္ႏိုင္ငံသားမ်ားၿဖစ္ေသာ္လည္းလဘ္ေပးလဘ္ဟူမွုတြင္ ကမၻာတြင္ဗိုလ္စြဲေနေသာႏိုင္ငံသို့ၿခံခုန္ကူးလာသူမ်ားပင္။ ယင္းၿဖစ္၇ပ္၏သက္ေသအေထာက္အထားကို ေ၀းေ၀းေၿပးၾကည္၇န္မလိုပါ။ မႏၱေလးၿမိဳ့ကားၿမန္မာၿပည္သူတို့၏နန္းေငြ့နန္းသက္ႏွင့္ၿမန္မာ့ဓေလ့ ထံုးတမ္းစဥ္လာၾကီးမားခဲ့ေသာေဒသၿဖစ္ခဲ့သည္ကိုၾကည့္ပါ။ယခုုအခါတြင္ကားတၿမိဳ့လံုးကိုတ၇ုတ္ႏိုင္ငံသားမ်ားကေန၇ာအက်ယူထားၿပီးၿဖစ္သည္။ ဗမာစာဗမာစကားကိုေလးဘက္ေထာက္ၿပီးကေထါင္းၾကိဳက္က်ိဳးစားေၿပာၾက၇ေသာထိုထို””တိုင္း၇င္းသား”အမည္ခံမ်ားသည္ေန့ခ်င္းညခ်င္းတိုက္ပံု၊ပုဆိုးတို့ကိုမနိုင္တႏိုင္၀တ္ကာ၊ဗမာစကားမပီကလာပီကလာေၿပာ၍ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားၾကား၀င္ထြကင္သြားေ၇ာက္ၾကကာ “မိုးက်ေ၇ွြကိုယ္မ်ားသဖြယ္”အခြင့္ထူးခံတိုင္း၇င္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား အၿဖစ္တမဟုတ္ခ်င္းေၿပာငး္လဲသြားၾကကုန္သည္မွာမဖံုႏိုင္မဖိနိုင္ေအာင္ပင္။ ၿမန္မာ့သမိုင္း၏တိုင္း၇င္းသာလူမ်ိဳးမ်ား၏ကနဦးအစကိုပင္ၿပန္လည္သံုးသပ္ေ၇းဆြဲၾက၇ဦးမည္ေလာ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွူးၾကီး၏အ၇ိပ္အၿဖစ္စီးပြားေ၇းကိစၥ၊မိသားစုေ၇းကိစၥအ၀၀တို့ကိုတာ၀န္ယူထားေသာေဒၚထူး(ေခၚ)ေဒၚတင္အိုင္၏သမက္ၿဖစ္သူပုဂၢိဳလ္မွအပက်န္သူမ်ားကားႏိုင္ငံေ၇းဆိုတာေ၀းစြ၊ လူထုအတြက္ဆိုတာေ၀းစြ၊မိမိ လက္ေအာက္တြင္လုပ္ေနၾကေသာေဆာက္လုပ္ေ၇း၊ကန္ထ၇ိုက္လုပ္ငန္းအသီးသီး၇ွိ၀န္ထမ္းၾကီးငယ္တို့အေပၚႏိုင္ခ်င္တိုင္းႏိုင္လ်က္နည္းမ်ိဳးစံုသံုးၿပီးဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့သည္ကားေန၇ာအႏွံ့ပင္။ ယင္းဗိုလ္ခ်ဳပ္မွူးၾကီး၏စီးပြားေ၇းတာ၀န္ခံကားစစ္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမဆင္းခဲ့၇ေသာ္လည္း၊ဖခင္ကအစစစ္တပ္ေလာကကိုေကာင္းစြာနားလည္သည့္အၿပင္၊ လက္၇ွိလည္းROYAL မိသားစု၀င္ကဲ့သို့ဘုန္းအ၇ွိန္အ၀ါ၇ွိေနသူမို့ ေ၇ြးေကာက္ပြဲဆိုသည့္ကိစၥကိုလွည့္ၾကည့္၇န္ပင္မလိုပါ။ က်န္ထိုေဆာက္လုပ္ေ၇း၊ စီးပြားေ၇း၊ ပ၇ိုဂ်က္ၾကီးမ်ားကိုလက္၀ယ္ကန္ထ၇ိုက္၇ထားၾကသူေတြကား၊ သူတို့ဘ၀အကာအကြယ္၇ေ၇း၊တက္လာသမွ်စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားႏွင့္နီးစပ္ေ၇းတို့အတြက္ “ၾကံ့/ဖြံ့” ထီးေအာက္သို့၀င္ေ၇ာက္ခိုလွံုေ၇းကားအလြန္အေ၇းၾကီးလွေပသည္မဟုတ္ပါလား။ ပါတီခံယူခ်က္ဆိုသည္ကိုေ၀းစြ၊ လူထုေကာင္းက်ိဳးကိုေန့တဓူ၀ (၂၄)နာ၇ီအတြင္း (၁)စကၠန့္ပင္အခိ်န္မေပးဘူးေသာ/ေပး၇န္ေ၇ွ့အလားအလာလံုး၀မ၇ွိေသာထိုစီးပြားေ၇းလုပ္ငန္း၇ွင္မ်ား၏ပါးစပ္မွထြက္လာေသာ “လူထုအက်ိဳး”ဟူေသာစကားကိုနား၇ွိ၍သာၾကား၇သည္။ ယံုဘြယ္၇ာစိုးစဥ္းမွ်မ၇ွိပါ။ လစာေပး၇မည့္အခ်ိန္လစာမေပးၿခင္း၊ေလွ်ာ့ေပးခ်င္း၊နစ္နာမွု၊လူမွုေ၇းတို့ကိုဂ၇ုမစိုက္ၿခင္း၊ ႏွိပ္စက္ညွင္းပမ္းၿခင္း၊ လက္ေအာက္မိန္းကေလးမ်ားအေပၚလူမွုေ၇းေဖါက္ၿပားမွုစသည္တို့ကိုမီိးကုန္ယမ္းကုန္တ၇ားမဲ့လုပ္ၾကၿခင္း၊ စသည္တို့ကိုၿပဳလုပ္ေသာ္လည္း လြတ္လပ္ေ၇းေန့ဟူေသာအထြတ္အၿမတ္ေန့ထူးတို့တြင္စလြယ္သိုင္းခြင့္၇ “စည္သူ””၀ဏၰေက်ာ္ထင္”စေသာဘြဲ့တံဆိပ္မ်ား၇ၾကကုန္၏။ လြတ္လပ္ေ၇းမ၇မီွႏွင့္၇ၿပီးစယင္းဘြဲ့ထူးမ်ား ၇ၾကသူေတြပင္သူတို့၇ထားေသာဘြဲ့မ်ားၿပန္အပ္ၾက၇မလိုပင္။
ၿပီးခဲ့ေသာလူထုအံုၾကြမွုတုိငး္တြင္”ဒို့အေ၇း” ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ေသာလူထုအေပါင္းကေနာင္တေခတ္ေၿပာင္းခ်ိန္တြင္ ထိုထိုေသာအခြင့္ထူးခံ၍မိမိလက္ေအာက္ငယ္သားအပါအ၀င္လူထုအေပၚဘယ္ေသာအခါကမွ်မၾကည့္ခဲ့ေသာ စီးပြားေ၇းလုပ္ငန္း၇ွင္မ်ား၏ေနအိမ္စည္းစိမ္မ်ားကိုယခုအခါကတည္းကမ်က္ေစာင္းထိုးေနၾကၿပီဆိုသည္ကိုသတိခ်ပ္ၾကပါဟူ၍။
No comments:
Post a Comment