ၿမန္မာအစိုးရ၊ အတိုက္အခံ၊ လူထု ႏွင့္ ေရွးရိုးစြဲ၀ါဒ

အရပ္ထဲေၿပာၾကတဲ့ “ေရွးရိုးစြဲ” ဆိုတဲ့ အယူသီးၾကတဲ့ကိစၥက ႏိုင္ငံေတာ္အဆင့္လူသိရွင္ၾကားၿဖစ္တဲ့အေၿခအေန အထိ ေရာက္ေနပါၿပီ။ သမၼတၾကီးဦးသိန္းစိန္ရဲ့ၿပည္ပခရီးစဥ္တခုမွာ၀န္ခံေၿပာသြားတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ၿပန္သံုးသပ္သင့္တဲ့ အစိုးရပိုင္းက႑ကိုၿမန္မာၿပည္သူေတြနဲ့အတိုက္အခံက စတင္သတိၿပဳမိလာၾကပါတယ္။ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ၾကီးေနရာမွာရွိေနၿပီၿဖစ္တဲ့ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္လည္း မိမိပါတီတြင္းမွာရွိၾကတဲ့ ေရွးရိုးစြဲ၀ါဒီမ်ားကို ေၿဖာင့္ၿဖေဆြးေႏြးရတဲ့ အၿဖစ္ေတြလည္းမဖံုးႏိုင္မဖိႏိုင္ၾကားရ ၿမင္ရေနပါတယ္။ အမွန္ေၿပာရရင္ ေရွးရိုးစြဲမိရိုးဖလာအယူ၀ါဒဟာ ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ေရးသာမက၊ စီးပြားေရး နဲ့အထူးသၿဖင့္ လူမွုေရး၊ ဘာသာေရးနဲ့ မိသားစုေရးကိစၥေတြမွာ အၿမစ္တြယ္ေနတာႏွစ္ပရိေစၦဒၾကာပါပေကာ။

ကိုယ္တိုင္ဘယ္ေလာက္အယူသီးမွုရွိလဲဆိုတဲ့ မိမိကိုယ္ကိုၿပန္သံုးသပ္မိတဲ့ဘ၀က ကြန္ပ်ဴတာေရွ့ထိုင္ၿပီး ကမၻာေလာကၾကီးရဲ့ ၿဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ေလာက internet ကို ၀င္ၾကည့္ဘို့အစၿပဳရာက “ငါအေတာ္ေခတ္ေနာက္က်ေနပါလား” ဆိုတဲ့ မသိမသာ ၀န္ခံစိတ္၀င္လာရတာပါဘဲ။  ထိုနည္းတူဘဲ သတင္းစာမ်က္ႏွာဖံုးေတြမွာ ႏိုင္ငံထိပ္ပိုင္းအစိုးရလူၾကီးမင္းေတြ အစည္းေ၀းခန္းစားပြဲေပၚကိုယ္ေရွ့မွာရွိေနတဲ့ ကြန္ၿပဴတာေတြထိုင္ၿပီး ဘာေတြလုပ္ၾကမွာပါလိမ့္ဆိုတဲ့ “သို့ေလာ”ေမးခြန္းေတြ ၿပည္သူေတြက သိခ်င္ၾကမွာအမွန္ပါဘဲ။ ထိုနည္းတူစြာဘဲ အစိုးရရံုးတြင္းလုပ္ငန္းေတြမွာစတင္ခ်င္းနင္း၀င္ေရာက္လာၿပီၿဖစ္တဲ့ networking စနစ္ကို ခေတာင္းၾကိဳက္လိုက္ေနၾကရတဲ့ (တနည္း) ယံုၾကည္စိတ္ခ်ႏိုင္စရာဒြိဟစိတ္ေတြနဲ့ နပန္းလံုးေနၾကမယ့္ ဌာနဆိုင္ရာလူၾကီးမင္းမ်ားရဲ့ မ်က္ႏွာကိုလည္းၿမင္ေယာင္မိပါတယ္။

Facebook, LinkedIn ေတြပလူပ်ံလာခ်ိန္မွာ ဒီလိုwebsite ေတြမွာအမည္စာရင္းဖြင့္မိၾကၿပီး ေနာင္အခါ၀န္ၾကီး၊ ၀န္ကေလးမင္းမ်ားကလည္း မိမိတို့လက္ေအာက္၀န္ထမ္းေတြဆီသိုသိုသိပ္သိပ္ေမးၿမန္းၾကရင္း၊ ကိုယ္ဖြင့္ခဲ့တဲ့ account ေတြကို မသိမသာၿပန္ပိတ္ၾကရတဲ့အၿဖစ္ေတြၾကားမိသလို၊ email ေတာင္မွအလ်င္မမွီေအာင္ေန့စဥ္ ဖတ္ရွုၿခင္းမၿပဳႏိုင္ၾကတဲ့ ထိုထိုေသာဌာနဆိုင္ရာမ်ားရဲ့ သနားစရာဘ၀ကိုၾကားရလို့ စိတ္မေကာင္းၿဖစ္မိပါတယ္။ ဒါထက္ပိုဆိုးတာက၊ ကိုယ့္လက္ေခ်ာင္းကေလးေတြအနည္းငယ္ လွုပ္ရွားေပးလိုက္ရံုနဲ့တဖက္က မိမိဆက္သြယ္လိုသူထံသတင္းေရာက္သြားၿပီး၊ အၿပန္အလွန္email/chat လုပ္ရံုနဲ့ အခ်ိန္ကုန္သက္သာ၊ ခရီးေရာက္တဲ့ “ၿမန္၊ေကာင္း၊သက္သာ” စနစ္ကိုသိလ်က္နဲ့မလုပ္ရဲတဲ့၊ လုပ္ဘို့၀န္ေလးၾကသူေတြလည္း ဒုနဲ့ေဒးဘဲ ရွိပါေသးတယ္။ ထစ္ကနဲ့ရွိ “ငါလူၾကီးရံုးခန္းမွာသြားေတြ့ရအံုးမယ္” ဆိုတဲ့အခ်ိန္ကုန္လူပင္ပမ္းတဲ့ (တနည္း) အခ်ိန္ကိုတန္ဘိုးရွိစြာမသံုးတတ္ၾကေသးတဲ့ အေလ့အထကရွိဆဲပါဘဲ။ phone/fax/email/copy စသည္တို့ကိုလည္းကမၻာတ၀ွမ္းမွာတရား၀င္တြင္က်ယ္စြာသံုးေနၾကတာ ႏွစ္ပရိေစၦဒၾကာေပမဲ့လဲ၊ လူကိုယ္တိုင္လာမွ ဆိုလို့အလုပ္ပ်က္အကိုင္ပ်က္ ေနၿပည္ေတာ္ကိုသြားၾကရတဲ့ေခတ္၊ တိမ္ေကာသင့္ေနပါပေကာ။

ေမာင္မိုးညိဳဆုိလိုခ်င္တာက ဒီလိုအေသးအမႊား အခ်ိန္ကုန္သက္သာမဲ့ information technology ကိုတြင္တြင္က်ယ္က်ယ္အားေပးသင့္၊ အသိအမွတ္ၿပဳသင့္တဲ့ကိစၥေတြမွာေတာင္၊ “လူကိုယ္တိုင္လုပ္တာဘဲေကာင္းပါတယ္ေလ” ဆိုတဲ့ ၿပီးစလြယ္အေတြးအယူအဆ ကၾကီးစိုးေနသမွ် က်န္ႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာကိစၥအ၀၀မွာ ေခတ္ေနာက္က်န္ေနၾကအံုးမွာပါဘဲ။

ဥပမာေလးေတြၾကည့္ၾကရေအာင္-

(၁) ေန့စဥ္ ၀န္ၾကီး၀န္ကေလးမင္းမ်ား ေနာက္လိုက္ဗိုလ္ပါ ေၿမာက္ၿမားစြာတို့ႏွင့္ ၿမန္ၿပည္တလႊား ေၿခဆန့္တိုင္းခန္းလွည့္လည္ၾက၍ ဟုတ္သည္ၿဖစ္ေစ၊ မဟုတ္သည္ၿဖစ္ေစ “လမ္းညႊန္မိန့္ၾကား”ေနၾကေသးၿခင္း။

(၂) ဘာသားေရး၊ အားကစားေရး၊ လူမွုေရး၊ စီးပြားေရးရာတို့တြင္ ကိုယ္တိုင္၀င္ေရာက္ အက်ေနရာယူၿပီးေမာင္ပိုင္သိမ္း၊ လုပ္ကိုင္ေနၾကၿခင္း၊

(၃) လႊတ္ေတာ္တြင္း ငါကၿပည္ေထာင္စုအဆင့္၊ သူကၿပည္ေထာင္အဆင့္မဟုတ္ ဟူ၍ေတာင္စဥ္ေရမရ ေဆြးေႏြးၿခင္းၿဖင့္ အခ်ိန္ကုန္ေနၾကၿခင္း။ လူထုကေတာ့ မ်က္စိသူငယ္ၿဖစ္လ်က္။

(၄) window decoration ေခၚ သတင္းစာတြင္ေဖၚၿပေကာင္း၍၊ လူၿမင္ေကာင္းေလာက္ေအာင္သာ ဓါတ္ပံုမ်ားႏွင့္ေ၀ေ၀ဆာဆာေဖၚၿပၿပီးသကာလ၊ ယင္းဆင္ယင္ထားေသာပစၥညး္ပစၥယမ်ားကို ၿပန္လည္သိမ္းယူသြားၾကၿခင္း၊ စကားလံုးတန္ဆာဆင္၍ ဖတ္ေကာင္းေအာင္ေဖၚၿပၿပီး၊ ဟန္သာရွိ၍ အဆံမရွိေသာ သတင္းမ်ား ေ၀ဆာေနေသးၿခင္း၊

(၅) တိုင္းရင္းသားမ်ားဘ၀အဆင့္ၿမွင့္တင္ေပးေရး၊ ဆိုကာ ကိုယ္ေဒသထြက္ကုန္ပစၥည္းကိုေတာင္၊ လက္ႏွင့္တိုခြင့္မရေသးၾကေသာ၊ ခံစားခြင့္မရၾကေသးေသာ၊ “ကိုယ္ၾကမၼာကိုဖန္တီးခြင့္” ဟူေသာ အမည္ခံ တိုင္းရင္းသားစည္းလံုးညီညြတ္ေရး၀ါဒအရိုးစြဲေနေသးၿခင္း၊

(၆) တိုင္းရင္းသားလူနည္းစု (လက္ရွိ ရိုဟင္ဂ်ာ မ်ားအေရးကိစၥအပါအ၀င္) မ်ားအေပၚတြင္ မိမိတို့စိတ္ဓါတ္ထဲကိန္းေအာင္းေနေသာ လူမ်ိဳးၾကီး၀ါဒ (ethnic supremacy) စြဲၿဖင့္ တပ္မေတာ္ကိုသံုးကာ ခတ္တည္တည္ႏွင့္ ၀င္ေရာက္ဖိႏွိပ္ၿခင္း၊ တိုက္ခိုက္ၿခင္း။

(၇) သားသမီးႏွင့္မိဘၾကား တံတိုင္းၿခားေနေသာ generation gap ကိုသိလ်က္ႏွင့္ မ်က္ေစ့မွိတ္ကာ မိမိလိုအင္ကိုဇြတ္ႏွစ္လုပ္တတ္ၾကေသာ မိမိမ်ားေၾကာင့္၊ မ်ားစြာေသာ ၿပည္တြင္းၿပည္ပေရာက္ၿမန္မာ ကေလးေတြ ဒုကၡေရာက္ၾကရသလို၊ မိဘမ်ားမွာလည္းဒူးနဲ့မ်က္ေရသုတ္ၾကရေသာအၿဖစ္မ်ိဳးမ်ား ရွိေနေသးၿခင္း၊

(၈) ဒီမိုကေရစီဆိုသည္ကား သတင္းစာထဲေၾကၿငာၿပီးသည္ႏွင့္ေန့ခ်င္းညခ်င္းရၿပီဟုသိမွတ္မွားၾကေသာ (၁၉)ရာစုအေတြးအေခၚမ်ားရွိေနၾကေသးၿခင္း၊

(၉) ယခုအခ်ိန္ကား ႏိုင္ငံတည္ေဆာက္ေရးကာလၿဖစ္သၿဖင့္၊ လႊတ္ေတာ္အပါအ၀င္ အဖြဲ့အစည္းမ်ားႏွင့္ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ့အစည္းမ်ားတြင္ ေခတ္ပညာတတ္မ်ားေနရာယူလာၾကမည္ကို မရွစိမ့္ႏိုင္ၾကကုန္ေသာ ႏိုင္ငံေရး ဘိုးေအဘြားေအၾကီးမ်ားရွိေနေသးၿခင္း၊ ငါ လုပ္မွၿဖစ္မယ္၊ ငါသာတု္ိင္းၿပည္ခ်စ္တာဟူေသာ၊ အတၱစြဲ ေၾကာင့္ နိုင္ငံ့အေရးအရာမ်ားခရီးေပါက္သင့္သေလာက္မေပါက္ႏိုင္ၿခင္း၊

စသည္၊စသည္တို့ၿဖင့္…။

မ်ားစြာေသာအၿခား အၿခားအၿဖစ္အပ်က္ေတြလည္းစာဖတ္သူတို့ၾကံဳဘူးၾကပါလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ေဆြးေႏြးေပးၾကပါခင္ဗ်ား။

(ၾသဂုတ္ ၁၆၊ ၂၀၁၂ MG Blog တြင္တင္ၿပၿပီးၿဖစ္သည္။)